سرزمین پهناورمان ایران باتنوع بسیار بالایی که در بحث اقلیم وانواع آب وهوایی داردباعث تبدیل شدن کشورمان به یکی از ذخیره گاهای بزرگ ژنی دنیا شده است بطوری که اقلیم های :گرم وخشک،گرم ومرطوب،سرد کوهستانی،مرطوب ومعتدل وحتی مرطوب وکوهستانی را ما شاهد هستیم که باعث شده است گونه های بسیار متفاوت با تنوع ژنی متفاوت در این منطقه رویش وسازش کنند

اگر ما نوشتار خویش را به دامپروری کانون نماییم خواهیم دید که ما در زمینه نژادهای گاو ،گوسفند ،بزومرغ چه پراکنش بزرگی را داریم وذخیره گاهای گسترده  ژنی داریم که  این مخازن ژنی سرمایه ای عظیم وغیر قابل قیمت گذاری می باشند وهریک از این نژادهادر منطقه ای خاص از کشورمان سازگاری پیدا کرده اندوکاملا بااقلیم،نوع ماده غذایی موجود در منطقه ،نیاز مردم بومی منطقه وفق پیدا کرده است وبرماست تا از این سرمایه های ارزشمند پاسداری کنیم وبااستفاده از بهگزینی واصلاح نژاد برترین ژنهای دامی را کشف وتثبیت کرده ودر یک مجموعه گرداوری نماییم کاری که بیش از دو قرن است که در دنیا انجام می شود

ودر غیر اینصورت دیر زمانی نخواهد پایید که باروند صنعتی شدن،تغیر در زندگی روستایی وعشایری ورفتن به سوی زندگی شهرنشینی،تغیر کاربری مزارع ومراتع ،تغیر شغل دامداران وکشاورزان واز همه بدتر ورود بی برنامه وبی حساب وکتاب انواع دامها نژاد های خارجی به کشورمان که از دهه چهل وپنجاه آغاز شده است.

 که مجموع عوامل فوق باعث نابودی این داشته های ارزشمند شده وخواهد شد

به طوری که اکنون این حادثه برای بعضی گونه های دامی افتاده است بعنوان مثال نژاد مرغ خزک سیستان که از ویژگی بارزآن می توان به نطفه داری وجوجه دراوری ومقاومت در برابر بیماریها  اشاره کرد اکنون کاملا منقرض شده است هر چند که پژوهشکده دامهای خاص عنوان می کند که 40 قطعه از این نژادرا داردکه درباره اصالت آن کاملا تشکیک است یا همین نژاد گاو سیستانی در سال 1355تعداد این دام در منطقه چیزی حدود یک ونیم میلیون راس بوده است که اکنون آمار دست بالا جمعیت آن را صد هزار راس ذکر می کند ما می بینیم که در یک دوره کوتا ه به ده درصد کاهش یافته است

اما مطلب دیگر که باید بپردازیم آن است که ما با اینهمه مخازن ژنی که داریم بعنوان وارد کننده دامهای اصیل از کشورهای اروپایی هستیم

 و باتوجه به اینکه شرایط اقلیمی ما با کشور مبدا متفاوت است باعث می گردد که این دامهای وارداتی هرگزبه تولید اصلی خویش نرسند البته مباحث مدیریتی نیز در کاهش تولید سهیم می باشندهرچند گاهی در کوتاه مدت این دامها دارای تولید خوبی هستند ولی در درازمدت این تولید حفظ نخواهد شد ویا در نسلهای بعدی این کاهش تولید بیشتر معنی دارخواهد گردید

باتوجه به مباحث مطرح  شده ما مجبور هستیم که برای هر چها نوع دام پرورشی کشورمان (گاو،گوسفند،بز،مرغ)به سوی حفظ مخازن ژنی بومی وبعد بهگزینی  واصلاح نژاد حرکت کنیم هر چند کارهایی انجام شده اما روند کند می باشد ودر این راه ما می توانیم از تجارب کشورهای موفق در این وادی سود ببریم که از کشور هند می توان به عنوان یک الگوی موفق نام برد این کشور هر چند نزدیکی سیاسی ومدیریتی کلانی با انگلیس دارد

اماکاملا به نژادهای دامی داخل کشورشان توجه کردندمثلا با شناسایی انواع مرغهای بومی کشورشان وسپس بهگزینی واصلاح آنها  لاینهایی با تولید بالا بوجودآورده اندوحتی به دنیا نیز نژادهای ارزشمند خویش را معرفی نموده اند که ما کاملا در بحث پرورش مرغ کاملا به نژادهای خارجی وابسته ایم یا درباره پرورش ماهی ما با وارد کردن گونه های کپور ماهیان چینی (آمور،بیگ هد،کپور علف خوار،فیتوفاک)جهت پرورش باعث بوجود آمدن معضلات زیست محیطی و به هم خوردن اکوسیستم های طبیعی( مانند هامون سیستان) شده ایم  واما کشور هند با جمع آوری انواع ماهیان بومی از رودخانه ها  وبهگزینی آنها گونه کپور ماهیان هندی را به دنیا معرفی کرده است(مرینگال،روهو؛کاتلا)یادر بحث نژادهای گاو با تلاقی گاو نژاد براهما وبوفالو هندموفق به تولید نوعی گاو گوشتی با خصوصیات عالی شده اند

اما ما اینطرف روند نابودی دامهای بومی را در پیش گرفته اند

یک مثال کوچک از وابستگی ما به نژادهای خارجی در مورد مرغان گوشتی وتخمگذار می باشد ما همه می دانیم که تمام لاینهای پدری ومادری این مرغان پرورشی از خارج تامین می شود اگر امروز از دادن این لاینها  بهما خوداری کنند چه اتفاقی خواهد افتاد مطمن باشیم 10000واحد پرورش مرغ گوشتی ما کاملا نابود می شود وبرای چند صد واحد مرغ تخمی هم همچنین...............

این تصوری وحشتناک است .که واقعا چه اتفاقی خواهد افتاد